Wyprzedzajac nieco czas..

31 listopada. Fiesta de Halloween.

Gaj w swojej ulubionej, rozowej sukieneczce i zmajstrowanej przez mame koronie. Rozowej oczywiscie – jakikolwiek inny kolor nie wchodzil nawet w gre.

We wiosce szal. Wszystkie dzieciaki biegaja poprzebierane. Te bogate maja disfrasas (przebrania) ze sklepu, te ubozsze poprzebierane sa domowymi sposobami. Patrze z zachwytem na kreatywnosc rodzicow. Gumka wciagnieta w nogawki dresowych spodni – bach – sa pumpy. Do tego pas z szala mamy i  z drugiego szala turban. I bach – mamy Sindbada. Czarne spodnie, biala koszula siostry, czerwona chustka na glowie i obowiazkowa przepaska przez oko – bach – mamy pirata. Tancerek, biedronek, motylkow, wrozek i pszczolek nie zlicze. A wsrod tych dziewczynek moja Mala Ksiezniczka w rozowej koronie z malym, rozowym wiadereczkiem, co rusz wypelniajacym sie slodyczami. Plazowe wiadereczko samo w sobie bylo magiczne, bo slodycze z niego znikaly w czarodziejski sposob, przypuszczalnie wypelniajac maly brzuszek Gai.

Nawet zorganizowano specjalna fiesta dla dzieci, na ktora oczywscie chcialam Gajke zabrac, ale ostatecznie szybciutko plany zmienialam. Fiesta byla owszem, ale lupalo tam taka techniawa, ze czym predzej wymyslalam Gajce inne, alternatywne atrakcje, z tesknym rozzewnieniem myslac o naszych polskich kinderbalach, gdzie to i zabawy dla dzieci sie prowadzi ciekawe, jedzonko dobre sie robi i puszcza muzyczke dziecieca w zakresie bezpiecznych dla zdrowia decybeli. A tu? Ogluszajacy lomot techno, a w tym wszystkim poprzebierane dzieciaki goniace sie po sali, a rodzice na zewnatrz z piwkiem, zanurzeni w swoim doroslym zyciu..

Swoja droga ciekawe, jakie ubytki sluchu maja tu dorosli, skoro od niemowlectwa (widzialam nie raz!), przez dziecinstwo do doroslosci regularnie wystawiani sa na taka ilosc decybeli, ktora mi po prostu sprawia bol.

A wieczorem, w identycznie ogluszajacym ryku muzyki stada pijanych jak bela doroslych beda miekko kolysac sie w rytmie salsy, a potem wloczyc sie po okolicy, wydajac dzikie okrzyki.

Poczekam do jutra.

Gdy ucichnie muzyka, a ludzie beda leczyc kaca giganta, pojde sobie na maly, tutejszy cmentarzyk, by tam w spokoju pomyslec o moich zmarlych..