Home / Español

Español

 

 

 

 ***

 

 

Este viaje empezó exactamente el 23 de agosto a las 13.20 horas. En ese momento llegó al mundo una niña de ojos grises, que desde ya hace mucho tiempo llevaba el nombre de la Madre Tierra. Me acuerdo de la primera noche en el hospital, cuando me di cuenta de que hace unas horas había empezado el viaje más importante de mi vida. Que me he quedado con mi pequeña hija en la carretera y he sacado el dedo. Y que no tengo ni idea, quien se detendrá para llevarnos. No sé donde vamos a dormir hoy, no sé adonde llegaremos, ni que aventuras vamos a vivir. Solamente sé que hemos empezado a caminar juntas, hacia delante – vida adentro.

A veces la gente nos pregunta: ¿Adónde vais? ¿Cuál es el propósito de vuestro viaje?

No tenemos el propósito. El camino es el propósito. Cada día. Cada momento. Donde llegamos, allí estamos. Viajamos despacio, parando en lugares que nos gustan. Echamos raíces un rato, hacemos nuevos amigos, los cuales, por un tiempo, mientras estamos allí, forman parte de nuestras vidas pero siempre van a estar presentes en nuestras memorias.

Este viaje tiene también una dimensión vertical. Es el viaje hacia mi misma, para afrontar mis miedos, mis limitaciones y mis emociones que son como un géiser hirviente. Es también una continua improvisación y el agradecimiento-por la bondad de la gente, por el cielo azul, por haber encontrado una cinta de goma. Es una continua aceptación de todo lo que llega y también las lecciones de confianza-en mí misma, en mi hija, en la gente y en el mundo. Y además es el descubrimiento que la vida está aquí y ahora.

Este viaje es también mi camino hacia Gaja. Estoy aprendiendo ser mamá. Estoy para mi niña en cada momento, a la vez dándole el espacio para que descubra el mundo. Estoy construyendo nuestra relación desde el principio, aprendiendo a amar en cada dimensión. Aquí estoy curando mi corazón y mi alma, porque estoy profundamente convencida de que un día la vida le va a dar palos a Gaja y entonces ella no caerá tan terriblemente, porque va a tener otra fuente de la fuerza- a su propia madre. Por eso para ella es este viaje también. Para ella-porque estoy empeñada en enseñarle que para transmitir la tranquilidad, la alegría y el amor hay que tener en uno mismo esa alegría, ese amor y esa tranquilidad. ¿Entonces este viaje es una terapia? ¡Claro! ¿Por qué no? El tiempo, los kilómetros recorridos y 20kg de la mochila hacen lo suyo, ya es más fácil despertarme, es más fácil respirar. Y sonreír a mi propia hija, con alegría, de corazón. Y mirar el mundo con placer, descubriendo juntas sus nuevos horizontes.

Me gustaría mucho que este blog, que tuvo el principio en mis historias escritas para amigos en Facebook, tuviera el poder de apoyo para toda esta gente que atraviesa oscuridad, experimentando dolor emocional y sentimiento de desesperación. Sobre todo esta dirigido a los padres que, por diferentes motivos, solos acompañan a sus hijos en el Camino. Tengo una pequeña esperanza, que tal vez lo que escribo os ayude en el viaje cotidiano hacia la luz.

Porque nosotras, Queridos, somos solo dos.

 

 

***

 

Me llamo Asia. Soy fisioterapeuta, aficionada viajera, fotógrafa, esquiadora y además terapeuta de hinchazón de los vasos linfáticos. Antes de iniciar este viaje colaboraba con distintas instituciones en Polonia: como Academia de Educación Física en Cracovia, Escuela Superior de Enseñanza Técnica en Malopolska y Escuela de Masaje para los Ciegos en Cracovia, en todas trabajando como lectora; en Alemania: en Fachklinik fÜr Lymphologie en St. Blasien donde, bajo la supervisión de unos especialistas muy experimentados, perfeccionaba las técnicas de reducción de hinchazón de los vasos linfáticos. Dirigí, sola y conjuntamente, cursos profesionales para masajistas y fisioterapeutas, además rehabilitaba a los pacientes que padecían del hinchazón de los vasos linfáticos (los necesitados bienvenidos).

Desde siempre he soñado en viajar por el mundo pero durante mucho tiempo no tenía el coraje. Inicié mi primer viaje después de terminar la Universidad, primero en pareja, luego sola. Recorrí Europa y además Marruecos, Georgia, Turquía, Armenia, Ucrania, Rusia, Perú, viajando con el presupuesto muy bajo, haciendo autostop, con tienda de campaña, siempre cerca de la gente.

Gané experiencia, lo que me dio valor a realizar otro, más grande aún, sueño de mi vida. El 6 de mayo de 2014, junto con mi hija de 20 meses, partí a América del Sur. He empezado un largo viaje por el mundo que aún continua.

Junto con mi pequeña viajamos despacio, trabajando por el camino, llegando a unos lugares encantadores, también algunos nada turísticos. Donde nos gusta, allí nos quedamos un rato, haciendo amigos entre la población local, formando parte de sus vidas, y luego nos marchamos, a menudo con el dolor de corazón, sabiendo que nunca más volveremos a ver a nuestros amigos. Viajando, utilizamos los medios de transporte más baratos, hacemos autostop, Couchsurfing. Vivimos aventuras y emociones, para cuales merece la pena sobrepasar el espacio del confort y las comodidades.

Me encantaría si os apeteciera acompañarnos en este viaje.

 

La traduction fue realizada por Joanna Kruk.
Joanna – muchas gracias!!!

0 0 vote
Article Rating
3 komentarzy
Newest
Oldest Most Voted
Inline Feedbacks
View all comments
Joanna Kołodziejska

Wow jak to zrobilas? Siedzisz i tlumaczysz czy moze jest jakas apka albo wtyczka zeby caly blog przekonwertowac na hiszpanski? To sa dwie rozne strony czy tlumaczenie tamtej?

Somos dos - migawki z podróży Małej i Dużej

Kochana, to nie ja! To niezastapiona Joanna Kruk ktora pomimo potomstwa, setki obowiazkow i zmeczenia wziela te teksty na warsztat i pieknie je przetlumaczyla! Asia, mam w sobie morze wdziecznosci! Dziekuje! <3

Hanna Wierzbicka
8 lat temu

Me has conmovido