Flaga

– Mamo! Która to jest bandera Meksyku? Nie pamiętam.. Elegi unas, pero ne se cual es.. (Wybrałam kilka, ale nie wiem która to jest..)

Zaglądam pod moskitierę. Faktycznie, Gaj wybrał 4 flagi, każda z zielonym, białym i czerwonym, ułożonymi w różnej kombinacji pasów poziomych lub pionowych. Brakuje tylko tej kombinacji z orłem, którego – drocząc się z tutejszymi znajomymi nazywam pajaro (No es pajaro, amiga! Es aguila! A-G-U-I-L-A!!! Entiendes?– To nie ptaszek, moja droga! To orzeł! O-RZ-E-Ł!!! Rozumiesz?)
No więc tłumaczę mojej córze:
– Poszukaj Gajku takiej flagi, która będzie miała orła siedzącego na kaktusie.
– Orła? Dlaczego? – zainteresowało się moje dziecko
– Bo to taka legenda jest Gajku.. Dawno, dawno temu, Aztecy wędrowali przez te ziemie w poszukiwaniu miejsca, gdzie mogliby się osiedlic.
– Gdzie to jest? – pytali swego boga Aztecy – Gdzie jest nasza ziemia? Ile jeszcze musimy iść?.. Jak ją poznamy?..
– Cierpliwosci – odrzekł bóg o dziwnym imieniu Huichtzilipochtl – szukajcie orła siedzącego na kaktusie i zjadającego węża. Gdy go zobaczycie – tam zbudujcie swoje miasto – rozpoczynam moją opowieść, szukając wśród rozsypanych karteczek tej właściwej  – Więc Aztecy wędrowali i wędrowali, aż wreszcie znalezli orła na kaktusie z wężem w dziobie i tam założyli miasto i nazwali je Meksyk. I na pamiątkę tego zdarzenia mają tegoż orła, węża i kaktus na swojej fladze..
-Aaa, mama! Lo pasaste! (Mama! Ominęłaś!) – przerywa mi podekscytowany głos mojego dziecka, po czym sprawne paluszki szybciutko odgrzebują zasypaną banderę, a szare oczka błyskają dumą.

Zaskoczona spostrzegawczością i mocą intelektualną Jej Maleńkości jestem tak dumna, że głos z wrażenia więźnie mi w gardle. Nie to, że wątpie w gajkową inteligencję, wręcz przeciwnie. Niemniej jednak objawy tegoż potencjału wciąż wprawiają mnie w stan osłupienia.

Przecież ona dopiero co wylazła z mojego brzucha.