Tag Archives: gwatemala

Zobaczyłam dziś Gaję. Miała co prawda ciemniejsze włosy i brązowe oczy, ale było w niej coś znajomego, coś tak bardzo bliskiego i gajkowego. Zobaczyłam dziś Gaję. Wsiadła do autobusu z plecakiem w reku, zatrzymała się przy kierowcy, przez moment szukała wzrokiem wolnego siedzenia, po czym spokojnie ruszyła w kierunku upatrzonego miejsca. Usiadła tuz przed nami. Śliczna, młoda koza, tak dziwnie bliska i znajoma. Zobaczyłam dziś Gaję. Zobaczyłam ją za 20 lat, młodą, pogodną dziewczynę, która z plecakiem ogląda świat i ...

No właśnie – wcześniej było informacyjnie – teraz już bardziej prawdziwie – czyli wejście na wulkan San Pedro z dzieckiem – to znaczy z sapaniem, momentami kryzysu i wielka, olbrzymią radością na szczycie. Nakręcone przez nas w trakcie wędrówki na gwatemalski wulkan materiały zgrabnie zebrała w całość Monika Pogocka.  Monia, dziekujemy ogromnie!  Zapraszam Was wszystkich na nasz kanał Youtube, gdzie oprócz tego filmiku znajdziecie szereg migawek z naszego codziennego, podróżniczego życia, a o samym wspinaniu się na wulkan San Pedro z dzieckiem ...

  – Somos fantasmassss!… Łoooo! Somos fantassssssssmasssssss!!!! Łoooo! – straszyły mnie Gajka wraz z dziewczynkami odziane w brudnawe prześcieradła. Ja właśnie obierałam guanabanę o wdzięcznej polskiej nazwie Flaszowiec miękkociernisty:))) Ha, są dziewczyny, można im wrzucić troszkę witaminek do brzuszka. Ale dziewczyny nie chcą. Mamy głowa wiec pracuje:  – Aaa, mira (patrz), mam pokarm dla duchów! Biały jak Wy!.. Kto go zje, będzie najpotężniejszym duchem na świecie!..  Nie muszę dodawać, ze szybciutko po guanabanie zostało nam tylko wspomnienie.       ...

          Osobiście, z braku szybkiego netu i wolnego czasu, jeszcze nie oglądnęłam, ale bazując na opinii innych – polecam.   Cytuje za Punktem Kultury: „Bardzo dobry dokument traktujący o mieszkańcach Gwatemali. Przedstawia nie tylko ich sytuację finansową, ale także zwyczajne życie rodzinne, organizację społeczności lokalnej oraz możliwości edukacyjne w warunkach skrajnego ubóstwa. Czterech studentów z U.S.A. spróbowało życia gwatemalskich wieśniaków. Czy odważylibyście się na taki krok?”    

    Idziemy ulicą głodne jak wilki. Na merkado (plac handlowy). By kupić warzywka i złożyć z nich pyszny obiadek. Droga prowadzi pod górę: -Mamo.. Mamo.. – marudzi Gaja – Na rączki.. Na rączki.. Ulica pnie się do góry pod bardzo ostrym kątem. W zasadzie cud, że nie ześlizgujemy się w dół. Idzie się faktycznie trudno, ja nie mam nosidła.       – Gajku – zagaduję – a pamiętasz, jak szliśmy tutaj z Gabką i Jagódką? Maluch kiwa głową, ...