Oczy

Przeprawa przez góry. Wysokie, chmurne. Coraz chmurniejsze. Zaczyna padać. Po chwili leje. Jedziemy wolno, bardzo wolno. Siedzę z głową przycisniętą do szyby. Gaja śpi na moich kolanach. W koncu, w tych stugach deszczu zatrzymujemy sie. Ktoś wysiada. Ktoś wsiada.

Przy drodze trzy domki. Stare, niziutkie, murowane. Ciężkimi kratami zabezpieczające maleńki dobytek. W ramie okna, okrytego woalem firanki, widzę twarz kobiety. Ma gorzko zacisnięte usta i bialutkie włosy. W pooranej górami twarzy wielkie, zmęczone oczy.

Na chwilę spotykamy sie wzrokiem. Przez kilka sekund, pomimo deszczu i dzielących nas szyb zaglądamy sobie głęboko w serca.

Po czym auto rusza i już tylko oczami duszy widzę te wielkie, smutne oczy meksykańskiej kobiety..