Budujcie Arkę przed potopem

Zmęczone długim spacerem usiadłyśmy na nabrzeżu pod nieczynną jeszcze knajpką. Chłodna bryza wiejąca od zatoki przynosiła ulgę w tym gorącym niemożebnie dniu. Wyciągnęłam banany i wodę.

Przed nami pysznił się Marina Sands Bay, gigantyczny, luksusowy kompleks hotelowy z kasynem, najsławniejszym dachowym basenem, dwoma teatrami, olbrzymim centrum handlowym i licznymi, ekskluzywnymi restauracjami. Patrzyłam sobie na ten wykwit luksusu, olbrzymiego kolosa na trzech nogach, wynoszącego pod niebiosa równie luksusową łódz.

Coś mi przypominał ten widok.. Ta łódz płynąca w chmurach, z morską zatoką, rozlewającą się u jej stóp.. Co to było?.. Szukałam w pamięci, rozgrzebując kolejne warstwy skojarzeń..

Nagle mnie olśniło!

Budujcie Arkę przed potopem!.. – wołałał z komórki mocny głos Jacka Kaczmarskiego

– Przecież to Arka! – wykrzyknęłam – Gaja, popatrz sama, ten hotel wygląda jak nowoczesny pomnik Arki Noego!

– A co to jest Arka, mamo?..

W Singapurze wifi jest wszędzie, odnalazłam na Youtubie adekwatną kreskówkę i razem z Gają oglądnęłyśmy historię Noego i potopu, który zesłał na świat zagniewany postępowaniem ludzi Bóg.

– I wszyscy ludzie zginęli? – dopytywała się Gaja

– Oprócz rodziny Noego, które były w Arce, wszyscy.

– A nie mógł ten Bóg zrobić, by ludzie stali się dobrzy?

– Być może mógł, ale nie chciał. Ludzie mieli wolną wolę i gdyby zechcieli, mogliby zmienić się sami.

– Ale nie chcieli?

– Hmm.. Przypuszczam, że nie.

– I dlatego ich zabił?.. Zabił ich wszystkich?..

Nie wiedziałam, co odpowiedzieć mojemu dziecku. Nie czuję się ekspertem biblijnym, a rozumowanie przeprowadzone przez pięcioletnie dziecko było i mi bliskie. Bo co to za Bóg jest, dla którego jedynym rozwiązaniem problemu jest anihilacja życia?..

Marina Sands Bay – dla jednych Arka, dla innych Tytanik

– A wiesz Gajku – zmieniłam temat – że każdy z nas jest taką arką, która może przetrwać burzę?

– Naprawdę?

– Tak. Jest nawet taka piosenka, którą bardzo lubię. – pogmerałam w YouTubie – O, mam! Posłuchaj.

Piosenkę przesłuchałyśmy trzy razy. Weszła nam ona w głowę tak mocno, że do końca naszego pobytu w Singapurze nuciłyśmy ją w myślach, albo spiewały na widok giganta, no bo Marina Sands Bay widziałyśmy właściwie codziennie.

– Patrz mamo, Arka! – wołała Gaja, no i sama zaczynała: Budujcie Arkę przed potopem, nie szczędźcie trudu i sił!..

No i, pomimo faktu że Marina Sands Bay kojarzyć sie raczej powinna z pysznym i dumnym Tytanikiem, dla nas na zawsze zostanie Arką z piosenki Kaczmarskiego, która osiadła na singapurskich wieżowcach. I choć ten znakomity tekst interpretować można na tysiąc sposobów, życzę sobie, by w głowie mojego stwora na zawsze zostały cztery wersy, z których – na przekór – płynie otucha.

Każdy z was jest łodzią w której
Może się z potopem mierzyć
Cało wyjść z burzowej chmury
Musi tylko w to uwierzyć!

***

Post scriptum

Od tego właśnie czasu datuje się Gajki znajomość Kaczmarskiego, a jego piosenki przewijać zaczęły się przez naszą podróż -> zapraszam,  zajrzyjcie na przykład TU 🙂