Daty urodzenia – wymysł Zachodu

W Laosie ludzie nie przywiazuja wagi do daty urodzenia. Gdy zapytasz kogos, ile ma lat, robi wielkie oczy. No bo jakie to ma znaczenie, kiedy się urodziłeś. Najważniejszym jest przecież to, jakim człowiekiem jesteś no i gdzie aktualnie się w swym życiu znajdujesz. To takie buddyjskie „tu i teraz” – przeszłość odeszła, przyszłości nie znamy, więc po co zaprzatać sobie głowę liczeniem, ile to mamy lat.

Alejandro opowiadał, jak pojechali z El Capitane załatwiać formalności związane z budową Nola Guesthouse. Kapitan wypełniał niezliczone formularze, potem odpowiadał na niezliczone pytania, ale gdy urzędnik nagle poprosił o datę urodzenia – Kapitan zdębiał.

– No.. Muszę zadzwonić do żony! – rzucił w przypływie przerażenia, że cała wyprawa do cywilizacji pójdzie na marne.

– Potrzebuje daty urodzenia! – mówił potem gorączkowo do słuchawki – Nie, nie wiem gdzie są dokumenty! Tak, może w szafce! Nie ma??? Może przy łóżku? Nie? Są? Gdzie były? W szafie w torebce? Ufff.. No to dobrze, że się znalazły..

Bardzo podoba mi się laotańskie podejście do wieku. Jest bardzo zgodne z tym co czuję – że wiek to nie cyfra w kalendarzu, ale stan umysłu, serca, ducha. Gdy urodziła się Gaja, czułam się starą, umęczona, gorzkniejącą kobietą, bez sił i energii do życia. Minęło pięć lat, czas pobiegł do przodu, a ja? A ja jestem pełna energii, radości i ciekawości życia – tak jak wtedy, lata temu, kiedy skończyłam studia. I nie ma to znaczenia, że mam kolejne siwe włosy i w rzadko dostępnych lustrach dostrzegam coraz to nowe zmarszczki. Czuję się, tak jak się czuję, a czuję się pieknie!

Więc nie pytajcie mnie już, ile mam lat.

I nie zadręczajcie też siebie.

No bo – jakie to ma w zasadzie znaczenie?..