Kochani. To bylo trudne 3 tygodnie. Najpierw mojemu laptopowi peklo serce. Potem seria niespodziewanych zdarzen zatrzymala nas w Hondurasie. Potem 3 trakami i samochodzem osobowym dostalysmy sie do Flores, gdzie dokladnie o 20 czasu polskiego zjadlysmy najwieksze na swiecie lody – jako nagrode za 3 miejsce w konkursie na Blog Roku, i – zaokraglone tu i owdzie potoczylysmy sie do Remate, skad wystartowalysmy na kilkudniowa eksploracje olbrzymich majanskich ruin. O tym, ze my pierwsze a nie trzecie, dowiedzialysmy sie dobrze ...

Tir wyrzucił nas na rozstajach. Wyrzucił nas dokładnie przy garkuchni, malutkim pomieszczeniu ukradzionym z pobocza drogi przy pomocy konstrukcji z nadających się do tego śmieci i kawałków blachy falistej. Wyciągnęłam bagaże z kabiny, uściskałam naszego kierowcę, na koniec przejęłam od niego uśpioną Gaję. W tirze panował przyjemny chłód, zderzenie z panującym na zewnątrz ukropem było mocno nieprzyjemne. Tir warknął, syknął, zaryczał na pożegnanie i ruszył. Przebudzony niespodziewanie Gaj uderzył w płacz.       Usiadłam na poboczu, tuz pod garkuchnią. ...

Kochani, wczoraj moim wieczorem Renata Głuśniewska przytomnie przypomniala mi: „Pamiętaj jutro sprawdzać maile, ogłaszają nominacje”. Dobrze, ze przypomniala, bo mi sie ubzduralo, ze wyniki dopiero 18stego. Co wiecej, pomylily mi się godziny, wiec jak juz wiedzialam, ze to dzis, to myslalam, ze nowina zawita tu w nasze poludnie:) Obudzilam sie więc świtkiem, zrobiłam kawkę-rozpuszczawkę, przylepiłam się do ściany, przy której jest internet, otworzyłam tenże i … AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!   ***  Jej, patrzę i patrzę i patrzę. To faktycznie się stało? Młodziutkie, ...

Copan Ruinas, malutka, senna wioska na zachodzie Hondurasu znana jest przede wszystkim z majańskich ruin. Bez wątpienia są one imponujące, piękne i przemawiające do mojej wyobraźni. Mniej przemawia do mnie cena, którą należy uiścić, by cokolwiek zobaczyć. 15 USD za zobaczenie kompleksu, plus drugie 15 USD za wejście w tunele, którymi można oglądać cuda ukryte w piramidach, to absolutna przesada. Do tego dodatkowo należy uiścić opłatę za każde z muzeów, a także jakoś do tych ruin dojechać i z nich ...

Zobaczyłam dziś Gaję. Miała co prawda ciemniejsze włosy i brązowe oczy, ale było w niej coś znajomego, coś tak bardzo bliskiego i gajkowego. Zobaczyłam dziś Gaję. Wsiadła do autobusu z plecakiem w reku, zatrzymała się przy kierowcy, przez moment szukała wzrokiem wolnego siedzenia, po czym spokojnie ruszyła w kierunku upatrzonego miejsca. Usiadła tuz przed nami. Śliczna, młoda koza, tak dziwnie bliska i znajoma. Zobaczyłam dziś Gaję. Zobaczyłam ją za 20 lat, młodą, pogodną dziewczynę, która z plecakiem ogląda świat i ...

No właśnie – wcześniej było informacyjnie – teraz już bardziej prawdziwie – czyli wejście na wulkan San Pedro z dzieckiem – to znaczy z sapaniem, momentami kryzysu i wielka, olbrzymią radością na szczycie. Nakręcone przez nas w trakcie wędrówki na gwatemalski wulkan materiały zgrabnie zebrała w całość Monika Pogocka.  Monia, dziekujemy ogromnie!  Zapraszam Was wszystkich na nasz kanał Youtube, gdzie oprócz tego filmiku znajdziecie szereg migawek z naszego codziennego, podróżniczego życia, a o samym wspinaniu się na wulkan San Pedro z dzieckiem ...

Prolog Na wulkan San Pedro ostrzyłam sobie zęby od dawna, w zasadzie od czasu, kiedy zamieszkałyśmy z Gajka w jego cieniu. Codziennie rano, gdy wychodziłyśmy na nasz olbrzymi taras, Atitlan migal do nas srebrem z jednej strony, nad nami niebiesciło sie niebo, a z drugiej strony dumnie spogladal na nas ciemnozielony wulkan. Przygladalam sie mu z respektem, wiedzac, ze to co widze, przycupnięta u jego podnóża to tylko fragment wielgachnej dwukilometrowej w pionie góry, na którą podejście dla wysportowanej osoby ...

  – Somos fantasmassss!… Łoooo! Somos fantassssssssmasssssss!!!! Łoooo! – straszyły mnie Gajka wraz z dziewczynkami odziane w brudnawe prześcieradła. Ja właśnie obierałam guanabanę o wdzięcznej polskiej nazwie Flaszowiec miękkociernisty:))) Ha, są dziewczyny, można im wrzucić troszkę witaminek do brzuszka. Ale dziewczyny nie chcą. Mamy głowa wiec pracuje:  – Aaa, mira (patrz), mam pokarm dla duchów! Biały jak Wy!.. Kto go zje, będzie najpotężniejszym duchem na świecie!..  Nie muszę dodawać, ze szybciutko po guanabanie zostało nam tylko wspomnienie.       ...

          Osobiście, z braku szybkiego netu i wolnego czasu, jeszcze nie oglądnęłam, ale bazując na opinii innych – polecam.   Cytuje za Punktem Kultury: „Bardzo dobry dokument traktujący o mieszkańcach Gwatemali. Przedstawia nie tylko ich sytuację finansową, ale także zwyczajne życie rodzinne, organizację społeczności lokalnej oraz możliwości edukacyjne w warunkach skrajnego ubóstwa. Czterech studentów z U.S.A. spróbowało życia gwatemalskich wieśniaków. Czy odważylibyście się na taki krok?”    

    Idziemy ulicą głodne jak wilki. Na merkado (plac handlowy). By kupić warzywka i złożyć z nich pyszny obiadek. Droga prowadzi pod górę: -Mamo.. Mamo.. – marudzi Gaja – Na rączki.. Na rączki.. Ulica pnie się do góry pod bardzo ostrym kątem. W zasadzie cud, że nie ześlizgujemy się w dół. Idzie się faktycznie trudno, ja nie mam nosidła.       – Gajku – zagaduję – a pamiętasz, jak szliśmy tutaj z Gabką i Jagódką? Maluch kiwa głową, ...