Spray na karaluchy

Kolumbijska selva, poranek

Dziś rano, gdy jeszcze leżałam w naszym zaimprowizowanym łóżku,  przyszła do mnie 2-letnia Tatianka, oblizując jakiś spray. Niespecjalnie się tym przejęłam, no bo przecież jesli coś liże, to z pewnością to coś służy do jedzenia. Może to jakaś śmietanka, lub coś takiego.

Ale zaraz przyszło otrzeźwienie.

Jaka śmietanka??? Śmietanka tu??? Na środku dżungli, gdzie Gaja codziennie wcina jajko, ryż i juke???

– Daj mi to pequenia! (mała) – rzekłam stanowczo i wyciagnęłam reke.

Tatianka poslusznie oddała mi niebieskożółty pojemniczek.

Wzięlam go do ręki i zdrętwiałam, gdy ogarnęłam, co z takim smakiem oblizywała mała.

Wiecie, co to bylo?

Spray na karaluchy.

***

I znów dopadła mnie refleksja, ze nasze życie jest wypadkowa wielu czynnikow. I że istotnym w nim jest czynnik szczęscia. Tyle razy narzekamy, że spotkalo nas cos złego, a mnie dla odmiany przyszło do głowy, że tyle razy nie zauważamy, jak coś bardzo złego nas właśnie ominęło, prawda?..

W communidades, szczególnie tak odległych od cywilizacji jak ta, spray na karaluchy czy inna chemia bardzo często znajduje się w zasięgu małych rączek.