Demon

Mogliśmy z daleka obserwować nadciągającego szarego demona, zjadającego najpierw odległe, a potem coraz bliższe wyspy. Demon rósł w siłę, ział forpocztami wiatru, miętoląc groźnie morski horyzont, a my z Gajuchem, obserwując go z bezpiecznej plaży skakałyśmy z radości, że tym razem jesteśmy w domu, całe i zdrowe.

Za plecami jaśniało ciepłym światłem Mari-Mari, wydobywając drewniane kształty z wieczornego mroku.

Demon przyglądnął nam się z odległości i widząc, że nie pożywi się dziś naszym strachem poszedł lądem, zostawiając naszą Wyspę bezpieczną. Jednak w swej złośliwości pozostawił nam tabun sinoniebieskich chmur, skrzętnie zasłaniających niebo. I tak nasz świat z kolorowego stał się szary, a morze połączyło się z niebem, zawieszając nas w mroczniejącej przestrzeni wolno nadchodzącego wieczoru..