Tag Archives: podroz z dzieckiem

Gdyby nie to, że na Penangu zaprosiła nas do siebie wspaniała hostka Sara (couchsurfing.com), w zyciu byśmy nie zorientowały się, ze zaczynaja sie obchody chinskiego Swieta Zmarlych. Po raz kolejny potwierdziło się nasze myślenie i nasz pomysł na oglądanie świata. No bo kto najlepiej opowie Ci o miejscu, do którego dotarłaś? Pan z Agencji Turystycznej? Przewodnik z Lonely Planet? Na pewno trochę, ale dla nas, od początku naszej podróży najlepszymi przewodnikami są lokalni ludzie.  Tak więc bogom dziękujemy za Sarę, malezyjską Chinke, ...

  Poprzedna część historii kryje się tu. Nasze życie toczyło się w pokoju jadalnym. Pokój też był po części kuchnią, po części sypialnia, a najważniejszym było to, że był wystarczająco duży, by pomieścic rodzinę i znajomych. I tenże to pokój stał się swiadkiem naszych przygotowań na ślub.   Zaczęłysmy oczywiście od zimnego prysznica, a potem dziewczyny wzięły nas w obroty. Ja wystroiłam się w podarowane mi na Eidul Adha tradycyjne, malezyjskie szaty, Gaja oczywiście podobnie. Jedynie małej gdzies zawieruszył się ...

  Poprzedni fragment tej historii kryje się tu. Do babci, na drugi koniec Malezji wyjeżdżaliśmy w strugach tropikalnego deszczu.       To co dla mnie było totalnym oberwaniem chmury, kiedy to wycieraczki nie nadążają odprowadzać wodę, dla Ainu i jej rodziny było czymś zupełnie normalnym. Deszcz uśpił mnie szybko i gdy otworzyłam oczy, pełna winy, iż zostawiłam Ainu sama z dwójką dzieci, zobaczyłam piękny obraz. Deszcz zniknął, gdzieniegdzie plątały się jeszcze jakieś obłoczki, natomiast Baseit i Gaja pokładali się ...

  Poprzednia część opowieści ukryta jest tu.   – Asia, jeśli Ty jesteś zainteresowana islamem, to może chciałabyś zobaczyć, jak się żyje u muzułmanów na wiosce? Jutro jedziemy odwiedzić naszą babcię, ona mieszka nad samym brzegiem morza w bardzo zwykłym i nieturystycznym miejscu. Jedziecie z nami? Wioska? Nieturystyczna? Brzeg morza? Zaświeciły mi się oczy. – A gdzie dokładnie babcia mieszka? – W Kuala Kurau. Koło Penang. „Niespodziewana propozycja podróży jest jak zaproszenie przez Boga do tańca” – zadzwięczało mi w ...

Długie weekendy nie sa niczym dobrym dla podróżujących. Ciekawe i mniej ciekawe miejsca sa zapchane odwiedzającymi, w hostelach brakuje miejsc, a ceny sięgają zenitu. Gdy więc dowiedziałam się, że mam przed sobą malajske 4 dni wolnego, postanowiłam przeczekać je bezpiecznie w Kuala u Macieja. Macieja we własnej osobie wiekszość czasu nie było, jako że pełniąc obowiązki Charge de Affairs był zasypany pracą. Gaj korzystając z wygodnego łóżka sypiał więc do południa, a ja nadrabiałam internetowe sprawy. I gdy tak, dokładnie w ...

  What is your name? (Jak masz na imię?)– pyta Gajkę najstarsza na placu zabaw dziewczynka. – Gaja – odpowiada Gaja. – Gaja?.. – brwi nastolatki podjeżdżają do góry w wielkim zdziwieniu. – Yes, Gaja. – odpowiada niezbita z tropu Gaja. – You know.. Your full name?.. (Ale wiesz.. Twoje pełne imię?..)– drąży zdeterminowana dziewczyna. – G-a-j-a! – Gaja??? – twarz nastolatki jest jednym wielkim niedowierzaniem – But.. Your name?.. You understand?.. YOUR NAME??? (Ale.. Twoje imię? Rozumiesz? TWOJE IMIĘ???)– ...

Kuala Lumpur. Dzikie, drapieżne, hałaśliwe. Pełne form kanciastych, smukłych i obłych, pnących się dziko do nieba. Miasto Dwóch Wież i ulubionego gajowego Lizaka. Przyprawiające o zawrót głowy, zapierające dech w piersi, wysterczające 40, 60, 100 ma pięterami w górę, oszałamiające namacalnymi wytworami fantazji szalonych architektów. Kuala. Dynamiczne miasto ekspansywnych struktur, pochłaniające bezlitośnie ludzkie mrówki, zalane kanałami rwących dróg, podgryzane spleśniałą wilgocią monsunu i błyszczące ekskluzywnością światowych marek. Miejsce – dżungla. Nie lubie dużych miast. Dlaczego wiec w Kuala czuję się tak ...

Pomału zaczynał nas gonić czas. Do umówionej w Kuala Lumpur prezentacji został tydzień, a przed nami był wciąż cały tysiączek kilometrów do przejechania. Nie było na co czekać, należało działać. Czyli spakować plecak i ustawić się na poboczu.  Ze stopem bywa często tak, że nie przyjeżdża zbyt szybko. Jeszcze za starych czasów, gdy podróżowałam w parze, oczekiwanie na stopa zagospodarowywaliśmy sobie na różne sposoby. Czasem łapaliśmy go we dwoje, czasem machała tylko jedna osoba, a druga w tym czasie mogła popisać, ...

– Mamo, mamo! A wiesz, że Daisy jest ode mnie młodsza? – Młodsza? – Moje brwi podjechały pod sufit w zdumieniu. Według mojej wiedzy było zupełnie odwrotnie. – Tak, młodsza. Wczoraj mierzyłam jej sandały i są do połowy mojej stopy! I jestem od niej wyższa z pół głowy! – Daisy jest mniejsza, ale nie młodsza. Jest starsza od Ciebie. – Nie jest starsza. Jest młodsza. Przeciez nie mieszczę się w jej buciki! – rzekło stanowczo moje dziecko.   Świat widziany ...

– Mamo, a dlaczego nie jesteśmy bogate? – zadało mi pytanie moje dziecko, leżąc sobie pod moskitierą i czekając, aż ja wskoczę do łóżka – Dlaczego nie jesteśmy bogate?.. – powtórzyłam pytanie starając sie zyskać na czasie. Bo jak odpowiedzieć na to pytanie? Jak wyjaśnic czteroletniemu brzdącowi kwestie pochodzenia, decyzji edukacyjnych, zasobów wewnętrznych, kapitału wstępnego i kontekstu czasów w których się żyje. Jak opowiedziec o finansowym aspekcie samotnego rodzicielstwa? Jak wyjaśnić wpływ środowiska, zmieniające się priorytety i podejmowane za nimi decyzje. ...